บุญที่....ปลื้มที่สุด

ตั้งเเต่ได้เข้าวัดพระธรรมกายมา

ผมได้ทำบุญหลายๆบุญ ทั้งวัดใกล้บ้าน(ใกล้ที่ทำงาน ใกล้ที่เรียน)เเละวัดพระธรรมกาย

เเต่บุญที่ผมคิดว่าจะปลื้มไม่รู้ลืมเลยในชีวิตคือ

"บุญสร้างมหาธรรมกายเจดีย์"

ขณะที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อธัมมชโย ท่านมีดำริให้สร้าง ผมทราบข่าวในปี พ.ศ.2537

ขณะนั้นยังเป็นนักศึกษาอยู่ กำลังทรัพย์ก็น้อยเเต่ได้ร่วมสร้าง เพราะท่านเมตตาให้ค่อยๆรวบรวมมาทำได้

การที่ท่านเมตตาให้ทำอย่างนี้ได้ทำให้ผมยิ่งดีใจ เพราะเราไม่มีกำลังมากเเต่อยากทำเเละไม่อยากเป็นหนี้ใคร จึงเป็นการเปิดโอกาสให้เราที่เบี้ยน้อยสามารถทำได้

เเต่คนที่ไม่ยอมจะอยากเข้าใจ กลับโพนทะนา กล่าวร้ายท่านว่า "ผ่อนส่งบุญ"บ้าง "พุทธพาณิชย์"บ้าง


โอ้ คนเหล่านั้นเคยทำบุญไหมหนอ?  เขาเคยรู้สึกปลื้มใจเวลาทำทาน "ตัดความตระหนี่" ออกจากใจไหมหนอ?  ถึงมากล่าวร้ายท่านเเละกล่าวร้ายวัดอย่างนี้

ในที่สุดเมื่อทำงานผมจึงค่อยๆทำบุญสะสมเป็นประจำทุกเดือน สร้างได้ครบเต็มองค์เเละหลายองค์

กระทั่งในปี พ.ศ.2542 ในท่ามกลางสื่อทุกเเขนงรุมโจมตีว่าร้ายพระเดชพระคุณหลวงพ่อเเละ กล่าวร้ายวัด  ผมได้ตัดสินใจมาบวชเพื่อหวังว่าจะได้ช่วยงานท่านได้บ้าง

เเละการตัดสินใจในครั้งนั้นถือว่าเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องที่สุด

เพราะในครั้งนั้นวัดถูกโจมตีหนักมาก  เเละ จำเป็นต้องหล่อองค์พระประจำตัวเพื่อประดิษฐาน ณ มหาธรรมกายเจดีย์ประดิษฐานที่ภายนอกให้ครบทุกองค์ในปลายปี

เเต่ปรากฏว่าไม่มีโรงงานใดที่จะสามารถทำให้เสร็จทันได้

สุดท้ายก็ต้องอาศัยกำลังของพระภิกษุเเละสามเณรภายในวัด only ช่วยกันรับบุญหล่อองค์พระ เเละประดิษฐานองค์พระ ณ มหาธรรมกายเจดีย์

ผมเเละเพื่อนสหธรรมิก ร้อยกว่ารูปช่วยกันรับบุญกันทั้งวันทั้งคืนครับ

เราทำกันเเทบจะทุกขั้นตอน ตั้งเเต่ทำเเบบ เทน้ำโลหะที่ร้อนมาก 800-1200  ํC ลงในเบ้าหล่อองค์พระ ที่หลายครั้งน้ำโลหะนั้นกระเด็นมาโดนรองเท้าพลาสติกหนาๆ รองเท้านั้นละลายในพริบตา หลายรูปโดนน้ำโลหะเข้าที่ผิวหนังก็ได้เเผลกันมา  เเม้ปัจจุบันก็เป็นร่องรอยให้เห็นด้วยความปลื้มใจ

เเม้ขณะเทน้ำโลหะนั้น จะเสี่ยง  เเต่พระทุกรูปล้วนปีติยินดีที่จะรับบุญ ตั้งใจรับบุญกันทั้งวันเเละทั้งคืน ไม่มีค่าจ้างใดๆนะครับ ตรงนี้ต้องบอกไว้ เพราะหลายคนว่าร้ายพระเดชพระคุณหลวงพ่อท่านว่า เพราะมีเงินให้พระ ให้สามเณร วัดพระธรรมกายถึงมีพระเเละสามเณรอยู่กันมาก  ขอบอกเลยนะครับ ไม่มีเลย
ท่านอยู่เพราะเคารพรักศรัทธาเลื่อมใสในพระเดชพระคุณหลวงพ่อครับ

ทุกขั้นตอนในการหล่อองค์พระธรรมกายประจำตัว ละเอียดประณีตเป็นที่สุดครับ

เพราะเรารับบุญกัน "ทั้งวันเเละทั้งคืน" เราจึงมีเวลาได้พักกันเพียงเล็กน้อย ในช่วงสายของวันหลังจากฉันเช้า เพียง 3 ชั่วโมง

ช่วงบ่ายเราก็ไปรับบุญกันด้วยความปีติใจจนถึงเวลาสว่าง เป็นเช่นนี้ประมาณ 3-4 เดือน

ด้วยเพราะรับบุญยาวนานต่อเนื่อง พอดึกๆ เช่นเวลา ตี 2 ตี 3 จึงมีบางรูปเผลอหลับไปทั้งๆที่กำลังนั่งขัดองค์พระบ้าง    บางรูปรับบุญใช้ทรายละเอียดพ่นรอบๆองค์พระเพื่อให้เนื้อโลหะ ผิวขององค์พระเนียนละเอียดสวยงาม กำลังรับบุญไป รู้ตัวอีกทีท่านก็ตกออกมาจากถังทรายเเล้ว

ซึ่งเหล่านี้ทุกรูปไม่ได้มองว่าเป็นความลำบาก   เเต่มองว่าเป็นบุญที่จะได้สถาปนามหาธรรมกายเจดีย์  ที่จะมีผู้มีบุญหลายล้านคนมากราบไหว้กันได้ยาวนานนับพันปี

เเม้พระเรารับบุญกันขนาดนี้  เเต่ยังมีสื่อมาเเอบส่องเเละถ่ายไปออกอากาศ  เเละให้ร้ายวัดว่า วัดใช้ "เเรงงานเถื่อน" คิดกันไปได้


เมื่อเกิดเหตุที่สื่อว่าร้าย ทีมงานจึงต้องรับบุญกันด้วยความระมัดระวังกันเพิ่มขึ้น  ไปรับบุญกันด้วยความเงียบสงบ  พยายามพูดคุยกันให้น้อยที่สุด




ตลอดระยะเวลา หลายเดือนที่ได้รับบุญทั้งวันทั้งคืนจึงทำให้

"เมื่อนึกถึงบุญนี้คราวไหนก็ปลื้มใจทุกครั้ง"


ยิ่งเมื่อมีผู้มีบุญมากราบไหว้มหาธรรมกายเจดีย์ ที่ผมเเละเพื่อนสหธรรมิกที่เป็นเพียง "ส่วนเล็กๆ" ได้ "ทุ่มชีวิตเป็นเดิมพัน" สร้างขึ้นมา  เราต่างปลื้มใจกันทุกคราว

ผมจะไม่สามารถมีวันที่จะ "ปลื้มใจ" อย่างต่อเนื่องอย่างนี้ได้  ถ้าไม่มี "พระเดชพระคุณหลวงพ่อธัมมชโย"

ผมเเละเพื่อนๆ จะไม่มี "ความสุขใจ" เช่นนี้  หากไม่มี "วัดพระธรรมกาย"

ผมเเละสาธุชนทั้งหลาย  จะไม่สามารถเข้าถึงความสุขภายในได้อย่างเช่นทุกวัน  หากไม่มี "พระเดชพระคุณหลวงพ่อธัมมชโย"

กราบขอบพระคุณพระเดชพระคุณหลวงพ่อด้วยความเคารพอย่างสูงยิ่ง

ลูกหลวงพ่อครับ
10 มีนาคม พ.ศ.2559

หมายเหตุ ใครว่าบวชพระเเล้วสบาย ก็ขอเชิญลองบวชดูนะครับ
โดยเฉพาะวัดพระธรรมกาย  มีบุญให้คุณรับมหาศาล